ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ της 17ης Νοεμβρίου!

Έχω μία πρόταση να κάνω. Ωμά και ξεκάθαρα. Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ θα πρέπει να καταργηθεί.

Η ιστορία δεν έχει δικαιώσει την Χούντα, η Δημοκρατία δεν μπορεί να δικαιώσει μία Χούντα, αλλά τελικά ποιά είναι η Δημοκρατία και ποια είναι η Χούντα; Μπορεί η Δημοκρατία να δικαιώσει τους κλέφτες πολιτικούς της Μεταπολίτευσης με αποκορύφωμα φυσικά τον Τσίπρα; Έχει δικαίωμα η Δημοκρατία να αφήσει να πεθάνουν στις φυλακές τους Στρατιωτικούς και να αφήνει ελεύθερους τους κλέφτες "δημοκράτες" των ονείρων μας; Η χούντα, για την ακρίβεια η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, ΝΑΙ, ήταν υπεύθυνη για την εθνική συμφορά της Κύπρου.. Η χούντα του Παπαδόπουλου, τι περισσότερο κακό έκανε από τους κλέφτες δημοκράτες πολιτικούς που μας κυβερνάνε μεταπολιτευτικά και οι οποίοι μας υποδούλωσαν για τον επόμενο αιώνα και κατέστρεψαν τα πάντα; Δεν το έχω καταλάβει, λυπάμαι.

Για να δούμε λοιπόν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ το θέμα, δηλαδή ποιά είναι τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ, χωρίς φανατισμούς, χωρίς εθνικισμούς, χωρίς αριστεροθολοκουλτούρα, μόνο από την πλευρά της λογικής.

Τον φθινόπωρο του 1973, η χούντα έκλεινε 6,5 χρόνια. Το ΄73 ήμουν 13 ετών και τα θυμαμαι. Φοβόμασταν να μιλήσουμε ενάντια στο καθεστώς; Ναι. Στην μεταπολίτευση άκουσα ότι οι κακοί στρατιωτικοί έκλειναν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και εξόριζαν στην Μακρόνησο και βασάνιζαν τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ κομμουνιστές. Σωστό; ΝΑΙ. Πράγμα απαράδεκτο, αλλά σήμερα, που οι αμετανόητοι μπαχαλάκηδες είναι εξουσία πολύ θα ήθελα κάποιος να τους μαζέψει και να τους στείλει ξανά στην Μακρόνησο να ησυχάσουμε από τις ιδεοληψίες τους. Τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό, τα θεωρούσα λίγο φαιδρά άτομα με τον τρόπο που μιλούσαν και ακουγόντουσαν στα παιδικά μου αυτιά. Αλλά και πάλι μέχρις εκεί. Τέλος πάντων, κατά τα άλλα θυμάμαι ότι όλα κυλούσαν καλά και οικονομικά δεν υπήρχε το άγχος της επιβίωσης που υπάρχει τώρα, ο κόσμος διασκέδαζε, η Αθήνα έλαμπε. Ενοιωθες ασφάλεια, οι πόρτες ήταν ξεκλείδωτες, την τριετία 1968-1971 πήγαινα σχολείο στην Αθήνα, που υπηρετούσε ο πατέρας μου, δημοκράτης και σοσιαλιστής, αλλά η Χούντα τον χρησιμοποιούσε στο ΓΕΣ διότι ήταν εξαιρετικός επιτελικός, άρα δεν είδα να τον βασανίζει κανείς! Αρκεί να μην μιλούσες δημοσίως πολιτικά και να έκανες την δουλιά σου! Μέχρις εκεί. Ο Συνταγματάρχης λοιπόν Γεώργιος Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ είχε σκοπό να βάλει μια τάξη στο ΜΠΑΧΑΛΟ που είχαν δημιουργήσει οι πολιτικοί και ο Γιώργος Παπανδρέου και όταν το επετύγχανε να ΠΑΡΕΔΙΔΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ για την σταδιακή επάνοδο της Δημοκρατίας.

Η χούντα, στην προσπάθειά της να ελέγξει κάθε πλευρά της πολιτικής, είχε αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό από το 1967, απαγορεύοντας τις φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια, στρατολογώντας υποχρεωτικά τους φοιτητές και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων στην Eθνική Φοιτητική Ένωση Eλλάδας (ΕΦΕΕ). Αυτές οι ενέργειες δημιούργησαν έντονα αντιδικτατορικά αισθήματα στους φοιτητές, όπως τον φοιτητή Γεωλογίας Κώστα Γεωργάκη, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε δημόσια το 1970 στην Γένοβα της Ιταλίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα. Με αυτή την εξαίρεση, η πρώτη μαζική δημόσια εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα ήρθε από τους φοιτητές στις 21 Φεβρουαρίου 1973. Οι αναταραχές ξεκίνησαν λίγο νωρίτερα, στις 5 Φεβρουαρίου, όταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματά τους. Στις 13 Φεβρουαρίου  πραγματοποιήθηκε διαδήλωση μέσα στο Πολυτεχνείο και η χούντα παραβίασε το πανεπιστημιακό άσυλο, δίνοντας εντολή στην αστυνομία να επέμβει. Έντεκα φοιτητές συλλήφθηκαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη. Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, στις 21 Φεβρουαρίου, περίπου τρεις με τέσσερις χιλιάδες φοιτητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατέλαβαν το κτίριο της σχολής στο κέντρο της Αθήνας επί της οδού Σόλωνος, ζητώντας ανάκληση του νόμου 1347 που επέβαλε την στράτευση «αντιδραστικών νέων», καθώς 88 συμφοιτητές τους είχαν ήδη στρατολογηθεί με τη βία. Από την ταράτσα του κτιρίου απαγγέλλουν τον ακόλουθο όρκο:

«Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στο όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β)του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων». Η αστυνομία έλαβε εντολή να επέμβει και πολλοί φοιτητές σε γύρω δρόμους υπέστησαν αστυνομική βία, χωρίς όμως τελικά να παραβιαστεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Τα γεγονότα στη Νομική αναφέρονται συχνά ως προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. (Το γνωστό ΑΣΥΛΟ, που σήμερα χρησιμοποιείται από λαθρομετανάστες, εγκληματίες, πρεζόνια, αντιεξουσιαστές, μπαχαλάκηδες, πράκτορες κλπ..)

Ετσι, ο Παπαδόπουλος ξεκινά μια διαδικασία φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος του. Μετά το δημοψήφισμα του 1973, ορκίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και διόρισε πολιτική  κυβέρνηση υπό τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Η μεταβατική κυβέρνηση του Σπύρου Μαρκεζίνη ορκίστηκε την Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 1973. Την ίδια ημέρα παραιτήθηκαν όλοι οι στρατιωτικοί από τις καίριες θέσεις που κατείχαν. Οι κύριοι πυρήνες της χούντας όπως οι υπουργοί Μακαρέζος και Παττακός είχαν παραιτηθεί 28 Σεπτεμβρίου και 8 Οκτωβρίου αντίστοιχα. Κύρια αποστολή της Κυβέρνησης αυτής ήταν να προπαρασκευάσει και να διεξάγει βουλευτικές εκλογές για την 10η Φεβρουαρίου 1974.

Κι εκεί, ΣΚΑΕΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

Η οποία στην ουσία τι κατάφερε; ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, διότι 8 ημέρες μετά τα γεγονότα, εκδηλώθηκε νέο πραξικόπημα του ταξίαρχου Δημήτριου Ιωαννίδη το οποίο ανέτρεψε την κυβέρνηση του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, εξαφανίζοντας, παράλληλα, τις όποιες προοπτικές υπήρχαν για την σταδιακή έστω, φιλελευθεροποίηση του χουντικού καθεστώτος, που είχε  εξαγγείλει ο Γεώργιος  Παπαδόπουλος. Ο τελευταίος, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στην οικία του στο Λαγονήσι, όπου και παρέμεινε έκτοτε, μέχρι και την πτώση του καθεστώτος, στις 24 Ιουλίου του 1974. Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, ήταν μια πραγματικά ΣΚΛΗΡΗ ΧΟΥΝΤΑ, ΑΠΟ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΖΗΜΙΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ που οδήγησαν την Ελλάδα και την αδερφή Κύπρο στην μεγάλη Εθνική Τραγωδία της Τουρκικής εισβολής και κατοχής του βόρειου κομματιού της..

Αυτά είναι τα αντικειμενικά και επιστημονικά στοιχεία και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Οι επαναστάτες φοιτητές του Πολυτεχνείου, μεταλλάχτηκαν στους ΚΛΕΦΤΕΣ πολιτικούς που μας οδήγησαν σήμερα στην ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ. Ο εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, συμπεριλαμβάνει και απόδοση τιμών στους απατεώνες οι οποίοι καπηλεύτηκαν και καπηλεύονται τον ιδρώτα και τους κόπους του λαού. Αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους  λόγους που θέλω να μην εορτάζεται η 17 Νοεμβρίου. Στο θέμα των νεκρών τώρα: Πιπιλώντας μας τα αυτιά με τους "νεκρούς του Πολυτεχνείο" θα νομίζει κανείς νεαρός που δεν ξέρει τα ιστορικά γεγονότα, ότι υπήρξαν θύματα από το τανκς και την είσοδο των στρατιωτών μέσα στο πολυτεχνείο. Το πραγματικό γεγονός ήταν ότι ΟΥΔΕΙΣ ΝΕΚΡΟΣ υπήρξε μέσα στο Πολυτεχνείο.

Η πτώση της πύλης απο το τανκ, ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές, χωρίς βία, έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρη. Οι αστυνομικές δυνάμεις που περίμεναν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρη επιτέθηκαν στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν (σύμφωνα και με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά) να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές.

Νεκροί υπήρξαν στα επισόδια και τις ταραχές στην πόλη. Οχι όμως χιλιάδες όπως κάτι ιδεοληπτικοί  "δημοκράτες" αναρτούν, αλλά 11 - 23 θύματα (ανάλογα με τις πηγές) και περίπου 150 τραυματίες. 

Αρα:

1. Η Χούντα του Παπαδόπουλου δεν είχε καμμία σχέση με την σκληρή χούντα του Ιωαννίδη

2. Το Πολυτεχνείο κανένα δρόμο δεν άνοιξε για τον εκδημοκρατισμό, διότι ΗΔΗ τον είχε δρομολογήσει ο Παπαδόπουλος

3. Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν άνοιξε δρόμο για την πτώση της Χούντας αλλά μας έφερε την Χούντα του Ιωαννίδη και αυτή στη συνέχεια το δράμα της Κύπρου.

4. Ο εορτασμός κάθε χρόνο έχει καταντήσει ΕΦΙΑΛΤΗΣ για όλο τον λαό λόγω των επεισοδίων και των βανδαλισμών από τους μπαχαλάκηδες.

5. Δεν είναι δυνατόν να αποδίδουμε τιμές στους ΑΛΗΤΕΣ και ΚΛΕΦΤΕΣ πολιτικούς του Πολυτεχνείου οι οποίοι τόσα χρόνια, και σήμερα ακόμα περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ.

5. Μετά από τόσα χρόνια θυμώνω πολύ που οι Παπαδοπουλικοί (και όχι οι Ιωαννιδικοί) πέθαναν στις φυλακές και τα πολιτικά λαμόγια, που μας έχουν ρίξει στην σκληρότερη χούντα που έχει δεί λαός, στην ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, να είναι ελεύθερα. 

Ο καθένας ας σκεφθεί ψύχραιμα, και ας βγάλει τα συμπεράσματά του.