Στον ΠΑΤΕΡΑ μου..

Λατρεμένε μου Πατέρα, σεβαστέ μου Στρατηγέ..

Πώς να μπορέσει η πένα να περιγράψει την οδύνη μου και τα συναισθήματά μου τούτες τις μέρες.. Πώς να μπορέσει η πένα να ξεδιπλώσει τις χάρες και τα προτερήματά σου σαν πατέρας και οικογενειάρχης; Πως είναι δυνατόν να εξιστορήσει αντικειμενικά η πένα τη λαμπρή σου σταδιοδρομία στον Ελληνικό Στρατό και την προσφορά σου στην Πατρίδα; Πως μπορεί να αποδώσει η πένα το μέγεθος της προσφοράς σου στους συγχωριανούς σου και στην Τριπολιτσιώτικη κοινωνία;

Ήταν τόσο δυνατή η προσωπικότητά σου, που δε νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να συνειδητοποιήσω ότι έφυγες από κοντά μας. Ακόμα και στο κρεββάτι του πόνου, σε μια δοκιμασία υγείας που ήταν αναπόφευκτο να δοκιμάσω δέκα μέρες μόλις μετά τον χαμό σου, επικαλούμην τη βοήθειά σου. Τη βοήθεια του Θεού αλλά και τη δικιά σου.

Τέτοιο πρότυπο πατέρα, ευτυχισμένα τα παιδιά που το είχαν… Αυστηρός, αλλά δίκαιος, καλοπροαίρετος με όλο τον κόσμο, εξυπηρετικότατος με όλους, μοίραζες απλόχερα και γενναιόδωρα τη βοήθειά σου σε όποιον χτυπούσε την πόρτα σου.. Σαν πατέρας ήσουν πάντα δίπλα μας όποτε σε χρειαστήκαμε. Ζούσες θυμάμαι, φτωχικά στη Νέα Σάντα σαν Διοικητής Συντάγματος, για να έχεις να μου στέλνεις το χαρτζηλίκι μου όταν σπούδαζα στη Στρατιωτική Ιατρική στη Θεσσαλονίκη.

Τα ηθικά πλαίσια της ζωής σου ήταν αυστηρότατα: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ, ΛΕΒΕΝΤΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ (Θυμάσαι; «να κερνάτε ρε!» μας έλεγες συνέχεια).

Θυμάσαι τις Κυριακές που δεν δούλευες όταν πηγαίναμε σχολείο; Μας φώναζες στο κρεββάτι και μας συμβούλευες. Οποτε έβρισκες ευκαιρία, αυτές τις αρχές και τα ιδανικά μας δίδασκες.

Σαν Αξιωματικός, τίμησες όσοι λίγοι την στολή σου. Οπου και να υπηρέτησα, μόλις ανέφερα το επίθετό μου, όλοι με ρωτούσαν τι σχέση έχω μαζί σου.. Με δέος άκουγαν ότι είμαι γιός σου! Δεν βρέθηκε ούτε ένας αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό που να μην είχε να πεί μια καλή κουβέντα για σένα, που να μην είχε εκφράσει τον σεβασμό του και τον θαυμασμό του! Απ’ όπου και εάν πέρασες, άφησες ανεξίτηλα ίχνη πίσω σου. Απετέλεσες ένα ΘΡΥΛΟ για τον Ελληνικό Στρατό..

Είναι τελικά μεγάλη η απώλειά σου για να μπορέσει να αποτυπωθεί στο χαρτί...

Και μια τελευταία χάρη: εκεί ψηλά, μαζί με τους αγίους, πρέσβευε και για μένα.. να φτάσω έστω και το μικρό σου δαχτυλάκι σε προκοπή και αναγνώριση.

Καλό Παράδεισο πατέρα.. Καλή Ανάσταση Γέροντα!

Τρίπολη, 8-6-14
Κωνσταντίνος Δ. Βέρρος
Γεν. Αρχίατρος ε.α