Επικήδειος από τον Νίκο Λιάπη..

Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες Μ&Κ & Πατρών, Διοικητά του 11^ου Συντάγματος Πεζικού, κύριε Δήμαρχε Τριπόλεως κυρίες και κύριοι αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι, μαζευτήκαμε εδώ για να συνοδεύσουμε το ξόδι του αγαπητού συμπατριώτη Στρατηγού Δημοσθένη Βέρρου. Σε τέτοιες στιγμές ο καθένας φέρνει στο νού του τα δικά του προσφιλή πρόσωπα και όλοι μαζί προσευχόμαστε για καλό κατευόδιο στο Δημοσθένη και θερμά συλλυπούμεθα την οικογένεια του.

Στη σχέση μου με τον εκλιπόντα ο μήνας Μάης είναι σημαδιακός και μου έρχονται στο νου τα λόγια του ποιητή:

«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Μέρα Μαγιού σε χάνω»

Ήτανε Μάης του 1976, όταν ήμουνα στρατιώτης στα τεθωρακισμένα στην Ορεστιάδα, και ακούω να με καλούνε από τα μεγάφωνα να πάω στο χώρο επισκεπτηρίου γιατί κάποιος με ζητούσε. Γνωστούς δεν είχα στην μακρινή Ορεστιάδα και απορούσα ποιος θα μπορούσε να ήταν. Πηγαίνοντας βλέπω έναν ταγματάρχη του πεζικού με ένα μικρό παιδάκι δίπλα του. Αμέσως κατάλαβα  ποιος ήτανε ο επισκέπτης αν και δεν τον είχα ποτέ δει στη ζωή μου. Από περιγραφές τις μάνας μου και άλλων συγχωριανών είχα ακουστά για ένα καλό παιδί, που υπηρετούσε σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού.

Ήταν ο Δημοσθένης Βέρρος, ο Δήμος της Κωτσιοβέρραινας. Η μακαρίτισσα η μάνα μου του είχε γράψει ένα γράμμα και τον παρακαλούσε να με επισκεφθεί. Δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο, και αφού μου έδωσε κουράγιο και υποστήριξη φεύγοντας μου έδωσε 200 δραχμές τότε το μηνιάτικο του στρατιώτη ήταν 95 δραχμές, από ντροπή δεν ήθελα να τα πάρω και τότε μου λέει με αυστηρό στρατιωτικό ύφος:

-        Κοίταξε παιδί μου το ποσό αυτό δεν είναι τόσο πολύ μεγάλο για να σε αποκαταστήσω και είναι πολύ μικρό για να σε υποχρεώσω, Θέλω να πιείς κάτι στην υγειά μου και πραγματικά έκτοτε  έπινα νερό στην υγειά του και από εδώ και πέρα στη μνήμη του.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΕΡΡΟΣ: ένα βαρύ ονοματεπώνυμο

Δημοσθένης = το σθένος της κοινωνίας, του δήμου.

Βέρρος = γνήσιος, αληθινός η έννοια του ονόματός του καθόρισε και την πορεία της ζωής του, άνθρωπος, λεβέντης. Άξιος αξιωματικός, η απόλυτη ενσάρκωση του ήθους και της εντιμότητας.

            Από μικρός στα βάσανα ορφανός από πατέρα βίωσε τις κακουχίες της εποχής και ένοιωσε την κοινωνική αδικία να τον πνίγει και τότε αποφάσισε να παλέψει για δικαιοσύνη ελευθερία και ισότητα.

Επηρεασμένος από τα φλογερά κηρύγματα του αείμνηστου αδελφού του Γιώργου πήρε τα όπλα και βγήκε στο κλαρί ενάντια στους γερμανούς κατακτητές.

Αυτή του η φλογερή πίστη στα ιδανικά της πατρίδας και της ελευθερίας αργότερα ήταν η αιτία να διώκεται από παντού. Ήταν στόχος και έπρεπε να πέσει.

Όμως η οξυδέρκειά του, η εργατικότητά και η ικανότητά του να μετατρέπει τα εμπόδια σε πλεονεκτήματα και προνόμια του εξασφάλισαν μία κοπιαστική μεν αλλά λαμπρή σταδιοδρομία. Αγέρωχη παρουσία, κορμοστασιά λεβέντικη, χαιρόσουν να τον θωρείς, ήθελες να τον γνωρίσεις και καμάρωνες ότι είναι φίλος σου, η ανάσα του σε ζέσταινε και ο ίσκιος του σε δρόσιζε.

Η επαγγελματική του πορεία ήτανε γεμάτη καρπούς, όμως επειδή τα καρποφόρα δένδρα τα πετροβολούν, οι χάρες και τα χαρίσματα που είχε σε πολλούς μικρούς και τιποτένιους τον έκαναν από ζήλεια μισητό για αυτό και οι ανηλεείς διωγμοί του. Περιέργως οι διωγμοί τούτοι αντί να τον  νικήσουν τον δυνάμωναν και του έπλεκαν το φωτοστέφανο της αρετής, της φήμης και της υστεροφημίας ήταν πραγματικά μία ευλογία όπως αναφέρει και η βιβλική ρήση:

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι φεύγει πικραμένος, διότι το πνευματικό του έργο η εφημερίδα του χωριού Η ΝΕΣΤΑΝΗ, που έχτισαν με τον Αλέκο Παπαγιάννη είναι υπό διωγμό. Όμως πιστεύω ακράδαντα και εδώ θα δικαιωθεί.

Παρά τα όσα του στήσανε η ζωή τον δικαίωσε και τελικά αξίως ανήλθε όλες τις βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του αντιστράτηγου.

Επειδή του άρεσε πολύ μία μαντινάδα και μου ζήταγε να του τη λέω, γι’ αυτό στον ύστατο τούτο χαιρετισμό του την αφιερώνω:

Ο κόσμος είναι απέραντος κι έχει χιλιάδες στράτες

Και μείς εγεννηθήκαμε περαστικοί διαβάτες

Το διάβα του στρατηγού Δημοσθένη Βέρρου από τούτη τη ζωή δεν ήτανε ούτε σύντομο ούτε διεκόπη βιαίως, ήταν ένα διάβα γεμάτο αγώνα, πόνο, και ιδρώτα, παράλληλα ήταν γεμάτο εμπειρίες χαρές αλλά και λύπες. Πέρασε πολλούς Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες κα έφτασε στην Ιθάκη του βρίσκοντας  την καλή του σειρήνα την Βασιλική και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά τον Κώστα και τον π. Ζηνόβιο που είναι κόσμημα της κοινωνίας της επιστήμης και της εκκλησίας μας. Μεγάλη του επιθυμία ήτανε να ξεπεράσουμε σαν λαός τα όσα μας χωρίζουν και μονιασμένοι να πορευτούμε στα δύσκολα χρόνια που έρχονται και μαζί τους έρχονται και οι Γερμανοί.

Γι’ αυτό πριν τον θάψουμε ας θάψουμε πρώτα τα πάθη μας, τις μικρότητες μας και τις μισαλλοδοξίες που μας κατατρώνε και τότε θα αναπαυθεί η ψυχούλα του εν ειρήνη.

Αγαπημένε μου ΣΥΜΠΑΤΡΕ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ

Φεύγεις ταπεινός και φτωχός όπως έφυγε και ο Νικηταράς λέγοντας ότι το στρατηγηλίκι δεν το έκανα πραμάτεια

Φεύγεις πλούσιος και τιμημένος καθόσον σε όλο σου τον έντιμο βίο το μόνο σου μέλημα ήταν η προσφορά στην πατρίδα και στον συνάνθρωπο.

Βλέποντας το μεγάλο πλήθος του κόσμου, που ήρθε να σε αποχαιρετίσει θυμάμαι το αρχαίο ρητό Πολλών χρημάτων κρείττον ο παρά του πλήθους έπαινος.

Και το μεγάλο τούτο πλήθος που σήμερα με πολλή θλίψη και πόνο σε αποχαιρετά αυτό ακριβώς μαρτυρά!

Αγαπημένε μου ΣΥΜΠΑΤΡΕ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ

Είπα τούτα τα φτωχά λόγια από εκτίμηση και αγάπη για σε σένα αλλά και κατ’ απαίτηση της ξενιτεμένης κόρης μου Κατερίνας της βαφτιστήρας σας, που αγάπησες σαν την κόρη σου

Καλό σου ταξίδι…

Νίκος Λιάπης

Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Νεστάνης

17:15 Τρίτη 13 Μάη 2014-05-14